- W literaturze do pracy powinno być co najmniej 20-30 książek i artykułów.
- Przewagę powinny mieć pozycje względnie nowe – ostatnie 10 lat a i to jest dużo bo najlepiej ostatnie 2-3 lata.
- Należy unikać wikipedii i tym podobnych źródeł.
- Zachęcam do korzystania z biblioteki można tam znaleźć ogromną liczbę nowych czasopism naukowych z wieloma artykułami potrzebnymi do pracy – najnowszymi a nie starociami z lat 90-tych. ;)
- W naukach ekonomicznych wartość pozycji literaturowych wydanych przed 2000 rokiem jest głównie zabytkowa. Nie jesteśmy na historii - proszę mieć to na uwadze!
Cel, tezy:
- Każda praca musi mieć cel, cel powinien być zrealizowany w pracy. Wnioski muszą w wyraźny sposób nawiązywać do celu pracy. Należy w nich podkreślić i udowodnić realizację celu pracy.
- Praca może także mieć tezę. Teza jest zdaniem twierdzącym, któremu chcemy zaprzeczyć, lub które chcemy udowodnić w pracy. Nie jest ona konieczna, ale jeśli możemy ja postawić i udowodnić to warto to zrobić.
- Przykładowa teza: Wprowadzenie systemu ISO 9001 poprawia efektywność przedsiębiorstwa, lub odwrotnie: Wprowadzenie systemu ISO 9001 negatywnie wpływa na efektywność przedsiębiorstwa.
Konstrukcja pracy:
- Każda praca powinna składać się z części teoretycznej i praktycznej.
- Część teoretyczna powinna odpowiadać części praktycznej. To znaczy należy omówić tylko te metody, koncepcje, problemy, które będą potem stosowane w części praktycznej. (Wyjątek można jedynie zrobić dla krótkiego przedstawienia historycznego omawianej problematyki, ale powinno być ono naprawdę krótkie).
- Pomiędzy częścią teoretyczną a praktyczną można włączyć rozdział omawiający przedmiot badań - zwykle przedsiębiorstwo, gminę, urząd, itp. rozdział ten powinien mieć charakter zwięzły.
- Część praktyczna powinna opisywać wyniki badań i ich analizę. W przypadku zamieszczania danych (wyników ankiet, danych statystycznych czy wyników eksperymentów) należy je komentować, szczególnie odnosząc się do tematu pracy. Jednym z typowych błędów jest zamieszczanie dużej liczby interesujących danych i wykresów praktycznie pozbawionych komentarza, a często także mających luźny związek z tematem pracy.
- Zarówno część teoretyczna jak i praktyczna może składać się z jednego lub dwóch rozdziałów (większa ich liczba występuje jedynie w sporadycznych przypadkach).
- Po części praktycznej należy napisać zakończenie. Powinno ono mieć postać ciągłego tekstu - podsumowuje ono wyniki badań, nawiązując do realizacji celu pracy, jeśli w pracy jest teza przedstawiamy w tym miejscu także argumentacje potwierdzająca jej słuszność wynikająca z badań.
- Po zakończeniu powinny znaleźć się wnioski. We wnioskach należy w sposób możliwie syntetyczny jeszcze raz przedstawić wyniki pracy. Wnioski muszą odpowiadać tematowi pracy, jej celowi i tezie. Wnioski mają charakter punktów - dobre wnioski powinny mieć około 4-8 punktów (nie więcej).
- Praca powinna posiadać spisy: tablic, rysunków, tabel, wykresów, załączników, itp.
- Na końcu pracy znajdują się załączniki. W załącznikach przedstawiamy materiał, które są związane z pracą, a z uwagi na ich wielkość (duże rysunki, tabele na kilka stron, ilustracje itp.) nie zostały zamieszczone w pracy aby nie rozbijać nadmiernie jej tekstu. Nie należy tworzyć załączników ponad potrzebę, jeśli piszmy jakiś załącznik, to trzeba się na niego powołać w tekście pracy.
- Na początku pracy znajduje się Spis Treści i Wstęp. We wstępie należy krótko przedstawić dlaczego problematyka zawarta w pracy jest istotna z punktu widzenia współczesnego zarządzania, oraz pobieżnie skrócić treść poszczególnych rozdziałów pracy. Wstęp nie powinien przekraczać 2-3 stron.
- Istotnym z punktu widzenia pracy problemem jest zgodność tematu pracy, jej celu i ewentualnej tezy z podsumowaniem i wnioskami. Należy zwrócić na ten problem szczególną uwagę.
Uwagi dodatkowe dotyczące
literatury, cytowania i podpisów:
- W części literaturowej pracy należy korzystać z różnorodnych źródeł: książki, czasopisma i internet. W zasadzie dobrze jest wykorzystać wszystkie trzy rodzaje źródeł. Książki pozwalają zorientować się o ogólnym obrazie badanej dziedziny ale często wiedza w nich zawarta może być przestarzała z uwagi na długi cykl wydawniczy. Czasopisma naukowe prezentują wybrane zagadnienia w sposób szczegółowy, są względnie nowe i przedstawiają sprawdzoną wiedze (są recenzowane). Internet jest bardzo dobrym źródłem, ale należy z niego korzystać ostrożnie, gdyż znajduje się w nim wiele niepewnych lub błędnych informacji. Zwłaszcza nie jest zalecane korzystanie z internetu bez ogólnego poznania dziedziny pracy z dostępnych podręczników.
- Tam gdzie jest to możliwe warto korzystać ze źródeł obcojęzycznych, konfrontując poglądy krajowe ze światowymi koncepcjami zarządzania.
- Każdy rysunek, tablica, wykres, tabela lub załącznik powinny mieć źródło, jeśli została opracowana przez nas piszemy: Źródło: Opracowanie własne.
- Zasadniczo każde wypunktowanie które jest zaczerpnięte z jakiejś pozycji literaturowej powinno mieć przypis literaturowy. Przepisywanie fragmentów z książek lub czasopism bez przypisu literaturowego jest plagiatem.
- Należy robić przypisy (szczególnie przy wypunktowaniach) także w rozdziale dotyczącym zakładu, wtedy można jako źródło podać konkretny dokument lub ogólnie materiały zakładowy, ale powinno się powoływać na konkretne dokumenty.
- Rysunki podpisujemy pod, a tabele i tablice nad. (nie wiem skąd wziął się ten zwyczaj, ale jest powszechnie stosowany w literaturze przedmiotu).
- Źródło jest zawsze pod (tabelą, rysunkiem, wykresem, załącznikiem, itp.)
- Spis literatury należy uporządkować alfabetycznie lub w kolejności cytowania pozycji literaturowych w pracy.
Zasady tworzenia przypisów i
cytowania:
- Powinno się zachować jednolita formę przypisów w całej pracy.
- Imię powinno być skrócone do jednej litery i poprzedzać nazwisko (odwrotnie w spisie literatury, gdzie najpierw dajemy nazwisko a potem pierwszą literę imienia).
- Najczęstsza kolejność (książki): imię (pierwsza litera), nazwisko, tytuł, wydawnictwo, miasto wydania, rok wydania, strona. Przykład: A. Toffler : Trzecia fala, PIW, Warszawa 1986, s. 54.
- Czasopisma: imię (pierwsza litera), nazwisko, tytuł, nazwa czasopisma, numer gazety, rok wydania, strony na których mieści się artykuł. Przykład: Krzemień E., Wolniak R.: Zastosowanie komputerowego wspomagania w metodzie QFD. - "Problemy Jakości", nr 7 2001, s. 31-34.
- Jeśli dwa razy pod rząd powołujemy się na tą samą pozycję piszemy: tamże s. lub ibidem s.
- Jeśli powołujemy się kolejny raz na ta sama pozycję ale nie pod rząd to gdy jest to jedyna książka lub artykuł danego autora piszemy np: T. Wawak op. cit., s. jeśli natomiast nie jest to jedyna pozycja danego autora to piszemy początek tytułu i kropki np.: A. Toffler : Trzecia........ s.
- Przypisy powinny być mniejszą czcionką niż tekst pracy.
Uwagi dodatkowe dotyczące stylu
pisania:
- Dobrze jest w pracy unikać zdań jednoakapitowych - nie są one ogóle nie dopuszczalne, ale nie powinno być ich zbyt wiele szczególnie po sobie, ale należy je połączyć w jedną całość w większe akapity.
- Praca powinna być wyjustowana.
- Należy stosować odstęp 1,5 między wierszami.
- Należy tłumaczyć wszelkie skróty gdy występują one po raz pierwszy. Ze skrótami jest zwykle tak, że w danej branży są one oczywiste i nikt nawet nie zastanawia się nad ich znaczeniem ale dla innych osób nie zawsze są zrozumiałe dlatego też zawsze bezpieczniej jest je dokładnie wyjaśnić.
- W przypadku wypunktowań, jeśli kończymy je przecinkami to zaczynamy od małych liter jeśli natomiast kropkami, to od dużych.
- Powinno się pisać w sposób bezosobowy. Na przykład zamiast sporządziłem tabelę należy napisać sporządzono tabelę, itp.
- Należy w opisie rysunków, wykresów lub tablic unikać słów powyższy i poniższy, podczas obróbki tekstu często zmieniamy kolejność i może się potem okazać że to co miało być powyżej jest poniżej, itp., ciężko nad tym zapanować, dlatego lepiej powoływać się na numer rysunku (tablicy, wykresu, itp.).
- Nie może być w pracy rysunków (tabel, tablic, wykresów), na które nie powołujemy się w tekście i które nie zostały omówione.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz